مقاومت آنتی بیوتیکی با منشا احتمالی پلاسمیدی در 200 سویه استافیلوکوکوس اورئوس جدا شده از نمونه های بالینی

سابقه و هدف: تاکنون پژوهش های زیادی درباره فراوانی مقاومت و منشا احتمالی آن انجام گرفته است. هدف این تحقیق، بررسی مقاومت استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت به 12 آنتی بیوتیک انتخابی با روش دیسک دیفیوژن و تعیین منشا احتمالی آنها با حذف پلاسمید به روش مجاورت با میتومایسین C است. مواد و روش ها: سویه های مورد آزمایش از نمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستان امام خمینی (ره) جدا شدند و در آزمایشگاه نگهداری شدند. بعد از کشت در محیط های آگار مغذی و آگار خون دار به مدت 24 ساعت در 37 درجه سانتیگراد، گرمخانه گذاری شدند و از پرگنه ها گستره تهیه، با روش گرم رنگ آمیزی و آزمایش های افتراقی کوآگولاز و تخمیر مانیتول DNAase انجام شد. بعد از تهیه سوسپانسیون تلفیقی، آزمایش های دیسک دیفیوژن (12 نوع آنتی بیوتیک) انجام شد. همچنین با قراردادن سویه ها در مجاورت میتومایسین C، سویه های حساس و مقاوم تعیین شد. یافته ها: نتایج نشان داد که به ترتیب بیشترین فراوانی به اریترومایسین (69.5%)، آمپی سیلین (64%)، نیتروفورانتوئین (56.5%)، ... وانکومایسین (31.5%) بود و با مجاورت دادن سویه ها به میتومایسین C سبب کاهش قابل ملاحظه در فراوانی مقاومت های تک، دو گانه و چندگانه شد. نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که استافیلوکوکوس اورئوس کوآگولاز مثبت نسبت به تعدادی آنتی بیوتیک های انتخابی درمان عفونت ها مقاومت با فراوانی متفاوت دارد و پلاسمیدها نه تنها در مقاومت به یک عامل بلکه در مقاومت های چندگانه نقش بسیار بارزی دارند.